موقعیت پردازی های منطقی
امروزه در فیلم های ملودرام شاهد یک نوع تقلید یا کپی هستیم به طوری که بعضی از فیلمسازان کار اولی برای شکل گیری قصه از عناصر ساختاری مثلا سینمای اصغر فرهادی استفاده می کنند که نمونه هایش را در این چند سال اخیر به وفور دیده ایم ، کپی هایی که تماشاگر عام هم می تواند به راحتی اِلمان های تقلیدی آن ها را تشخیص بدهد در این اوضاع و هجوم تکرارها، فیلم خوب را می شود تشخیص داد فیلمی که فیلمسازش با دغدغه و نگرش اجتماعی می خواهد قصه سرایی کند ، قصه یی که می تواند تماشاگر را با خودش همراه کند، فیلم آپاندیس اولین تجربه ی سینمایی حسین نمازی که مشخص نیست چرا در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر پذیرفته نشد یک عنصر بسیار مهم دارد به نام قصه ، این اولین نکته یی ست که در آپاندیس به نظر می رسد از آنجایی که فیلمنامه را هم خود کارگردان نوشته یک دغدغه یی در فیلم دیده می شود انگار بخش اجتماعی بودن قصه برای حسین نمازی بسیار مهم بوده که این فیلمساز با استفاده از یک اتفاق به بحران می رسد، بحرانی اجتماعی و جبران ناپذیر. اساسا فیلم آپاندیس در قصه شکل می گیرد و این یکی از ارکان مهم این فیلم محسوب می شود به طوری که فیلمساز ما در اولین ساخته ی سینمایی اش توانسته با یک نگرش مهم در انتخاب ایده و گسترش آن در سطح یک بحران موقعیت هایی ایجاد کند که مسئله ی مهم اجتماعی ست اما خیلی ها از آن بی خبرند، در وهله ی نخست حسین نمازی در پرداخت به این موضوع از خرده اتفاقات استفاده نکرده است به همین دلیل فیلم از نقطه ی شروع برای تماشاگر قصه می گوید اما نوع روایت و لحن فیلم طوری جلو می رود که انگار نمازی به عنوان دانای کل نمی خواهد ابعاد شکل گیری فیلم را به تماشاگر لو بدهد به همین دلیل اطلاعات به صورت قطره چکانی به تماشاگر داده می ...
امروزه در فیلم های ملودرام شاهد یک نوع تقلید یا کپی هستیم به طوری که بعضی از فیلمسازان کار اولی برای شکل گیری قصه از عناصر ساختاری مثلا سینمای اصغر فرهادی استفاده می کنند که نمونه هایش را در این چند سال اخیر به وفور دیده ایم ، کپی هایی که تماشاگر عام هم می تواند به راحتی اِلمان های تقلیدی آن ها را تشخیص بدهد در این اوضاع و هجوم تکرارها، فیلم خوب را می شود تشخیص داد فیلمی که فیلمسازش با دغدغه و نگرش ...
