شیار 143 (1392)

شيار فيلم كوتاه - يا مستند داستاني- نيم ساعته يي است كه بي خودي كش آمده و تبديل به يك فيلم بلند كسالت بار شده.

نرگس آبیار در این فیلم‌ به شایستگی انتظار و چشم‌به‌راهی مادری صبور در فراق فرزند را در برهه‌های زمانی به تصویر می‌کشد و با زیبایی تمام بخشی از درد و هجران مادران شهدا و مفقودان جنگ‌تحمیلی را روایت می‌کند.

در «شیار 143» با فیلمی سر و کار داریم که دغدغه‌اش تنها روایت یک قصه آشنا و تکراری از جنگ و تبعات ناخوشایند آن نیست بلکه مهمتر از هر چیز نگاه انسانی به این مقطع تاریخ معاصر کشورمان و آدم های واقعی درگیر آن را نشانه رفته است.

قابلیت‌های فیلم عمدتا هنگام تماشای اثر تجلی دارد و قابلیت ماندگاری زیاد در ذهن مخاطب را چندان دارا نیست. علت این موضوع، در درجه اول، کمبود مصالح لازم برای یک روایت شسته رفته است و در وهله دوم، به برخی تناقض‌های ساختاری متن برمی گردد.

مادر در شیار ۱۴۳ بیش از حد برجسته است و بیرون از کادر تمام شیار ۱۴۳ در مادر و پیرامون شخصیت مادر جریان دارد و اصل ماجرا که مادر شهید را می سازد مهجور و بی صدا مانده است

شیار 143 از شیارهای متعددی تشکیل شده که به زعم نگارنده،در هر یک نقصی نهفته است.اگر ارتباطی غالبا اشکی نیز از جانب مخاطبان با اثر هست،تنها به دلیل سمپاتی به انتظار مادران شهدا در مابه ازای بیرونی قبل از این فیلم بوده و نه با الفت که به مادری خاص و نه یونس که به شهیدی خاص تبدیل نگشته است.