نگار (1394)

نقات قوت فیلم: کات و پیست های در حد هالیوود بازیهای قوی گرفته شده از بازیگران داستان تقریباً دارای کشش و.. نقاط ضعف: پرداخت ضعیف شخصیت پدر، چرا که آن شخصیت با آن روح معنوی نمی تواند برای گرفتن حقش از روش اخاذی استفاده کنه و اون کشتار آخر نگار به شخصیت نمیخورد ولی تراتینویی بود لذتبخش بود

متن زیر رو بخونید و با توجه به منطق ارائه شده در نوشته فیلم رو در ذهنتون مرور کنید. همه ابهاماتتون در مورد فیلم از بین می‌ره. داستان با بازگویی ماجرای قتل پدر توسط پلیس و برای نگار شروع می شه. بعد از اون داستان سه روایت مختلف و تو در تو داره. یکی تصوراتی است که نگار از برخی وقایع داره و در اصل اتفاقات پیش‌آمده برای پدر نگار هست که پلیس‌‌ها برای نگار تعریف می‌کنن و نگار هم خودش رو در اون موقعیت‌ها تصور می‌کنه. (مثل وقتی که به باغ شوهر خاله‌اش می‌ره و مدارک رو می‌دزده که در اصل اون اتفاقاتی هست که برای پدر نگار افتاده بود. نشانه این قسمت‌ها بی‌منطق بودن حضور نگار در اون صحنه‌ها و همچنین شکسته‌شدن تصورات نگار و برگشت به واقعیت هست که سریع بعد از اون تصورات اتفاقا می‌افته). حالت دوم مربوط به اتفاقات و بعضا فلاش‌بک‌هایی هست که برای خود نگار واقعا افتاده. خواه در مساله پیگیری مساله قتل پدر یا موارد دیگه. (مثه درگیری تو خیابون یا کشته شدن اسبش یا موارد دیگر) و دسته سوم هم تصورات ذهنی و آرزوهای نگار برای انتقام هست و پیرامون قتل شوهرخاله و پیمان و بهتاش و محافظاشه که هیچ کدوم واقعیت نداره و تنها خواسته‌های نگار برای انتقامه. نشانه این قسمت‌ها منطق روایی ضعیفی هست. (مثلا نگاری که حتی نمی‌دونه اسلحه رو چطور باید شلیک کنه یهو یکه بزن صحنه می‌شه و اینهمه آدم رو می‌کشه بدون اینکه کوچکترین خراشی برداره. در حالیکه این افراد بعد از لو رفتن قضایا همگی توسط پلیس دستگیر شدن و نگار دیگه دستشون به اونها نمی‌رسه.). تنها نکته مبهم فیلم چکی که هست که یهو تو دست نگار پیدا می‌شه و البته اون هم تعمدی برای انداختن گره و جذابیت در داستان هست. در حالیکه می‌شد خیلی راحت کاری کرد که نگار تو مدارک اون چک رو پیدا می‌کنه. به آقای احسان گودرزی بابت نویسندگی این اثر تشکر می‌کنم و امیدوارم با کسب تجربیات بیشتر کارهای بهتری ارائه بده. نمی‌دونم احسان گودرزی آیا در اژدها وارد می‌شود هم دستی در فیلمنامه داشته یا نه. شباهت‌هایی بین این دو تا فیلم وجود داشت.

خانم یا آقای ایتن اصلا حرفتونو قبول ندارم و فقط جهت بیان اشتباهتون به این سکانسی که فرمودین بسنده میکنم...نگار رمز گاوصندوق رو میدونست چون وقتی صحنه دزدیده شدن مدارک توسط پدرش رو دید بهمنی خودش گاوصندوق رو باز کرد پس نگار هم رمز رو دید

رامبد جوان باید بداند که تلفیق سبکهای سینمایی جدیتی فراتر از بازیگوشی و صحنه آرایی میخواهد. فیلم پیچیده و چند لایه ساختن هم حداقل قصه ای پیچیده میخواهد، کاراکترهای پیچیده میخواهد، گره ها و گره افکنی های پیچیده میخواهد. نگار فیلمی سطحی است که زور میزند متفاوت و پیچیده باشد اما فقط سطح ناچیزی از دو نوع گونه (فراواقعی یا توهم انگار) و ( جناحی و اکشن) را با وصله و پینه به هم چسبانده. فیلم توهم انگار به شدت وابسطه به حسها و درونیات شخصیتهاست اما فیلم فاقدشخصیت پردازی است. ریشه این همه توهم نگار از کجاست؟ اگر از طرف کاراکتر پدر است که خوب پس چرا پدر و انگیزه هایش این قدر گنگ است و هیچ پیشینه ای از او نیست. روند تحول کاراکتر نگار هم قابل درک نیست چون روند تدیجی این تحول به درستی ترسیم نمیشود و خیلی سریع نگار شجاع و قلدر و همه فن حریف مشود. اما سبک جناحی و اکشن فیلم حتی سطحش پایین تر است و گاهی مضحک با سوراخ ها و ابهام هایی که ذره ای استدلال پشتشان نیست مثل (باز کردن راحت گاو صندوق توسط نگار ) جالب است که فیلمساز تمام گره های ریز و درشت فیلم را با وام گرفتن از همان ایده های توهم زای ناقص و ناکارامدش باز میکند این بیش از آنکه خلاقیت باشد شیره مالیدن سر مخاطب است و لاپوشونی ناتوانی در گره گشایی. قطب های منفی هم مثلا ظاهر جنایتکارهای زرنگ را دارند اما به شکل احمقانه ای توسط دختری که تازه اسلحه به دست گرفته قلع و قمع میشوند. و این پایان هندی وار نتیجه ی لقمه ی بزرگتر از دهان گرفتن است آقای جوان