تنت

ترجمه اختصاصی سلام سینما فیلم‌های کمی در طول تاریخ سینما بوده‌اند که با چنین اکران مخاطره‌آمیزی روبرو بوده باشند. «تنت» بالاخره پس از بارها به تعویق افتادن اکران به پرده‌های نقره‌ای سینما رسید. «تنت» با وظیفه‌ای بی‌سابقه روبروست و آن نجات سینماها است. قطعا هیچ فیلمی نخواهد توانست از پس چنین وظیفه‌ی سنگینی برآید اما پس از دو ساعت و نیم تماشای فیلم مغزخراش «کریستوفر نولان» به وضوح درک خواهید کرد که چرا هرگز اکران اینترنتی «تنت»، گزینه‌ی خوبی نبوده است. «تنت» فیلمی بیادماندنی است که لذت تجربه‌ی سینما رفتن را تمام و کمال به مردم یادآوری می‌کند.  نگه داشتن جزئیات داستان فیلم به طور کاملا محرمانه که باعث شده تا دهان استودیوی مارول دوخته شود، بهترین تکنیک ممکن برای این بود که نولان بار دیگر اثری خیره‌کننده در ژانری که در آن استاد است یعنی علمی تخیلی و اکشن بسازد. «جان دیوید واشینگتن» در نقش قهرمان فیلم ظاهر شده است. او نقش مأموری آمریکایی با توانایی‌های ویژه را دارد که وظیفه‌ی او متوقف کردن «آندری سیتور» با نقش‌آفرینی «کنت برانا» از بوجود آوردن جنگ جهانی سوم است. اینکه او چگونه می‌خواهد این کار را انجام دهد را باید بر روی پرده‌ی سینما ببینیم البته اگر ما منتقدان هم بخواهیم داستان را لو دهیم به دلیل پیچیدگی آن نمی‌توانیم. اما فقط می‌توانم بگویم که راه حل او وارونه کردن زمان است. زمان یک فاکتور اصلی در قصه‌پردازی نولان است که به گفته‌ی خودش سالها را صرف فهمیدن آن کرده است.  مخاطبان به نولان اعتماد کامل دارند و او نیز دستش را رو نمی‌کند و از آنها می‌خواهد تا ایمان کامل داشته باشند و تا پایان داستان همراه او بمانند. او این کار را بیش از هر کدام از آثار قبلی‌اش انجام می‌دهد. «تنت» ...