ویلایی‌ ها (1395)

نقدی بر فیلم «ویلایی‌ها»

«ویلایی‌ها» هنگامی موفق خواهد بود که مخاطب مرد نیز خود را در دنیایی زنانه تصور کند و با شخصیت‌های زن فیلم همذات‌پنداری کند

«ویلایی ها» نخستین ساخته ی منیر قیدی را شاید بتوان قوی ترین فیلم جشنواره تا روز سوم به شمار آورد. فیلم در ژانر دفاع مقدس ساخته شده است و ویژگی بارزی که آن را از سایر آثار هم ژانرش متمایز می کند، زنانه بودن آن است. چیزی که سه سال پیش در فیلم «شیار 143» نیز اتفاق افتاد و بسیار مورد توجه واقع گردید.

فیلم ویلایی‌ها ایده‌ای جذاب دارد که ناب و نو است، اما چه کسی است که کتمان کند فضای زنانه را تنها زنان خوب می‌شناسند، و اگر بتوانند آن را به تصویر بکشند چه لحظات خوبی که خلق نمی‌شود.

گویا نویسنده دچار اشتباه راهبردی بوده است و خودش فکر کرده که دارد درباره شخصیت کانونی طناز طباطبایی فیلم می‌سازد. تصورش بر این بوده که داستان، داستانِ این شخصیت است که اول نمیخواهد در ایران بماند و در انتها تصمیم میگیرد که بماند ولی چنین درکی غلط است و این اشتباه در فهم دنیای فیلم باعث ایجاد مشکل در ...

منیر قیدی در ساخت اولین فیلمش اگرچه با ریسک بسیار بالایی سراغ سینمای جنگ رفته اما به درستی توانسته واقعیت را به قصه و قصه را به سینما تبدیل کند...

«ویلایی‌ها» من را یاد «انجیل متی» پازولینی انداخت، همان فضای درد و رنج، اما به‌نوعی دیگر و همان آه بلند و جانسوز مریم مقدس از دیدن عیسایش

دی ماه 1395 سومین روز از اکران های جشنواره فجر، اکران فیلمی از یک کارگردان فیلم اولی و غافلگیری برای منتقدان. آن فیلم ویلایی ها ساخته منیر قیدی بود که توانسته بود مخاطبان را با خود همراه سازد. قیدی که پیش از این به عنوان دستیار در پروژه های مختلف حضور داشت حال در مقام کارگردان دست به کار شده و ویلایی ...