زرد

اولا شخصی که مبتلا به بیماری حاد کبدی هست انقدر سالم نشان نمیده. دوما به قول دوستان کدام نوابغی هستند که بدون امضا گرفتن صدمیلیونو میدن دست کسی؟. یعنی قبل از دادن پول نباید برن از بیمارستان بپرسند که فلان بیماری که آماده اهدای عضو هست شرایطش با بیمار ما حور هست یا نه؟ سوما موضوع تصادف اول فیلم با بچه چرا رو هوا موند؟ واقعا داستان نداشت فیلم. فقط شامل یک سری اتفاقات بسیار تلخ بود که یکی پس از دیگری اتفاق می افتادند.

اینکه حامد در چه موقعیت سختی قرار دارد که نمیتواند به اتهامات مطرح شده جواب بدهد در قضیه تصادف و خیانت پس بهتر است این دو قضیه به قضاوت نادرست دوستانش منجر نشود. قضیه اهدا عضو و دلالی اعضا موضوع خوبی بود و انسانهای بی شماری که جان خود را بجا جا نیفتادن فرهنگ اهدا عضو از دست میدهند. گروهی کار کردن پنج جوان در راستا کارهای تحقیقاتی و طراحی و اینکه گروهی تصمیم به انجام پروژه خود میگیرند موضوع قابل احترامیست و دوستانیکه از هیچ تلاشی برای کمک به دوستشان که دچار مشکل شده دریغ نمیکنند ،به خصوص در روزگاری که انسانها همواره در حال فکر کردن به منافع خود هستند.خصوصا شخصیت شهاب که همه مورده کمک میکرد ولی خیلی ایده آل هست و کم پیدا میشود،شخصیت فریبرز به انسانهای دور و بر ما نزدیک است.

توجه فيلمساز بیشتر بر وجهه شدت فزاینده التهاب درام بوده است و اما ایراد اصلی روایت تقی زاده این است که تشدید تعلیق در روایت فیلمش صرفا طولی است و در عرض بسط چندانی نمی یاید نتیجه اش اشباع رویدادی های دراماتیزه است که لحظه ای اند همچون بادهای می آیند و می روند و قبل و بعد و منطقی روشنی هم ندارد چون فرصتی برای بازکردن تک تکشان نیست و به راحتی قابل حذف یا جایگزینی هستند. (هچون قضیه ی دوست دختر مرد در کما). حتی فیلمساز گاهی منطق را هم قربانی تعلیقهای مقطعی میکند (چطور چهارتا آدم با هوش و مخترع تمام 100 میلیون پول را میدهند بدون اینکه اول تاییدیه رسمی پیوند کبد را بگیرند؟!). نقطه ضعف دیگر فیلم تکراری بودن زیاد از حد تمهایی دراماتیکی است که به کار میبرد مثل (بحرانی که در پس مرگ کودک شکل میگرد).