درخت گلابی وحشی

   ترکیه نیز مانند هر کشور دیگری فراز و نشیب‌های سیاسی و اجتماعی بسیاری داشته است و تاثیر این تغییرات بر سینمای آن اجتناب ناپذیر است . زمانی که از سال ۱۹۹۰ سینمای ترکیه سوی مثبتی گرفت ، شاید کمتر کسی گمان می‌کرد که کارگردانانی مانند نوری بیلگه جیلان فیلم‌هایی را نمایش دهند که نه تنها در ترکیه که در وسعت جهانی تاثیر گذار باشد . درخت گلابی وحشی آخرین فیلم نوری بیلگه جیلان است که در سال ۲۰۱۸ نامزد دریافت نخل طلای کن شد . او که تاثیر به سزایی در احیای سینمای ترکیه داشته است با پنج فیلم آخرش جایگاه ارزشمندی در جشنواره‌های بزرگی مانند کن پیدا کرده است .   نوشتن درباره درخت گلابی وحشی اصلا کار آسانی نیست چرا که نه من که سواد سینمایی محدودی دارم و نه شاید دوستان دیگر نتوانند با جزییات کامل به نقد منصفانه این فیلم بپردازند اما از نظر من فیلم‌هایی مانند این فیلم مظلومانه میان قشر علاقه‌‌مند و هنردوست نمایش داده می‌شوند و سینمای عامه پسند شاید به اصطلاح تره هم برای چنین فیلم‌هایی خرد نکنند و این‌ جا ، نوشتن است که رسالت نمایش هنر و آگاهی اجتماعی را ایفا می‌کند . با اینکه این فیلم را برای سومین بار دیده‌ام اما به نظر در هربار تماشایش، جزییات و اینکه کارگردان تا چه حد فیلم را زندگی کرده است بیشتر نمایان می‌شوند . پیشنهاد می‌کنم اگر فیلم‌های پردیالوگ و کم اتفاق با ضرب‌آهنگ داخلی کند شما را از تماشای آن منصرف می‌کند به هیچ عنوان به سراغ این فیلم نروید اما اگر قصد تماشای واقعی سینما ، تکنیک ، مفهوم و ظرافت را دارید ، این فیلم شما را ارضا خواهد کرد . پسر جوانی که به تازگی فارغ‌التحصیل شده است با آرزو‌های بزرگ به شهر زادگاهش برمی‌گردد و انگیزه‌ی اصلی کاراکتر ، چاپ کردن کتابی به نام ...