چ (1392)

حاج کاظم، با دست به شیشه می‌زند، دستش زخمی می‌شود، گلنگدن را می‌کشد، تیری هوایی می‌زند، اشک می‌ریزد، آشفته است، در همین حین عاشق است...

«چ» بهترين حاتمي كيا است بعد از مهاجر و ديده بان و مهم ترين فيلم جشنواره امسال است و يكي از دو بهترين هاي آن. و اما چرا نزديك به خوب ؟ نه خوب. مشكل اول فيلم خود شخصيت چمران است. ا

چ حاتمی کیا مانند سایر فیلم های ماندگار تاریخ سینما محصور در زمان و مکان نیست! فیلمساز می کوشد در دل داستانی تاریخی برای ما معنای امروزی بیرون بکشد .

«چ» بیش از آنکه چمران را روایت کند، راوی دغدغه این روزهای حاتمی‌کیاست.

"چمران خمینی" یا " چمران بازرگان"؟ این مهمترین پرسش ابراهیم حاتمی کیا در " چ" است همان پرسشی که " چ" را از شائبه­ ی اثری سفارشی به سطح اثری هنری ارتقاء داده است.

فیلم‌های کوتاه «مصطفی» و «عباس» از مجموعه «نام‌ها» ورای تجربه‌های جدیدی که در بخش فنی، تکنولوژی و استفاده از تکنیک موشن گرافیک برای سینمای ایران دارند، یک ویژگی مهم را یادآور می‌شوند؛ اینکه با یک فیلمنامه ساختارمند و دراماتیک می‌توان زندگی پر فراز و فرود قهرمانان واقعی را به شکلی موجز، ملموس و جذاب در ...

آخرین ساخته حاتمی کیا در بازنمایی چهره ای انسانی و مثبت از مردم کُرد کم نمی گذارد و با به تصویر کشیدن افرادی مانند سیروان حساب مردم عادی را از معدود افراد طرفدار تجزیه که خارج از مرزها تحریک می‌شدند، جدا می‌کند.

این چمران، نه واقعی است و نه دوست داشتنی، و حتی شخصی هم نیست بلکه منفعل و خنثی است و بی کارکرد و فاقد پیام. این چمران، مفعول است و نه فاعل، و حضور دارد و نه حصول. این چمران یکنواخت است و بی فراز و فرود و غیردراماتیک. این چمران، مفروض است و ناشناخته، به گونه ای که درام را عقیم کرده و فیلم را دچار سک ...

ضعف شخصیت پردازی اصلی ترین نقطه ضعف فیلم است.