من و شارمین (۱۳۹۴)

من و شارمین، همان چیزی را به مخاطب ارائه می کند که کارگردان اثر، بیژن شیرمرز، چندی پیش در طول مصاحبه خبری گفته بود: «من و شارمین ، فیلمی تجاری و بدسلیقه نیست بلکه آن را حساب شده و با فیلمنامه‌ای دقیق،قصه‌گو و کلاسیک ساختیم که چه در جشنواره و چه در اکران عمومی مخاطبان را به سوی خود جذب خواهد کرد». مشکل حرف ایشان یک جاست؛ اينكه من و شارمین در هیچ جشنواره ای مخاطب را به سوی خود جذب نمی کرد و همان بهتر که در جشنواره ها دیده نشد. فیلم برای مخاطب عام ساخته شده و داستان سرراست و ساده‌اش و همچنين انتخاب بازیگران برای چنین فیلمی،کمی با سایر فیلم‌های این ژانر سینمای ایران فرق دارد. فرقی که احتمالا به ‌دليل همان تفاوت اندک من و شارمین با سایر آثار است. داستان فیلم تینا (با بازی ویشکا آسایش) ، دختری خرافاتی است که بنا به توصیه های عمه رمالش (با بازی گوهر خیراندیش) ،منتظر فردی به نام شارمین کوپال اصل نشسته تا به زندگی‌اش وارد شود و با او ازدواج کند. به همین جهت تمام خواستگارهایش را رد کرده و تلاش های برادرش،مانی (با بازی مجید صالحی) و زن برادرش (با بازی سحر قریشی) توفیری در عوض کردن عقیده اش ندارد. تا اینکه از طریق فیس‌ بوک با فردی به این نام آشنا شده (با بازی پژمان بازغی) و با او قرار ملاقات می‌ گذارد. شروع ملاقات این دو که به تعبیر تینا دو نیمه گمشده یکدیگر در این جهان هستی هستند سرآغاز ماجراهای داستان فیلم را تشکیل می دهد. نمره ناپلئونی فیلم من و شارمین به چند دلیل فیلم قابل احترامی محسوب مي‌شود. از مهم‌ترين دلايل آن مي‌توان سوژه اصلی فیلم یعنی نقد و مبارزه با خرافه گرایی که مساله بسیار مشکل‌سازی برای بعضی از خانواده ها شده است را نام برد.(البته این روزها فیلم پریناز را نیز در گروه هنر ...ادامه مطلب