رگ خواب

برای من مینا که نقشش رو لیلا حاتمی بازی میکرد اصلا قابل باور نبود. در ضمن دیگه نقشهایی که لیلا حاتمی تو فیلمهای مختلف بازی میکنه بیش از حد تکراری و شبیه به هم هستش. مینای رگ خواب مثل گیل گل در دنیای تو ساعت چند، و دختر وبلاگ نویس فیلم سر به مهر، و زن موزیسین فیلم چهل سالگی و همسر حامد بهداد در هر شب تنهایی و سعادت آبادهه. همشون زنهای آروم و کم حرف و سر به زیر که صدای یکنواخت و بی روح و بازی سرد و بدون هیجانی دارند. کاش به جای لیلا حاتمی زنی این نقش رو بازی میکرد که کمی در ایفای نقشش گستاخ تر و جذابتر بود. در ضمن ایکاش کارگردان انقدر تصویری ساده لوحانه و بلاهت آمیز از نقش اول زن فیلم ارائه نمیداد. کاش کورش تهامی کمی زیر پوستی تر و با کلک و راه های پیچیده تری مینا را به دام خودش میکشوند و مینا هم کمی مغرورتر و زرنگتر از اون زن پخمه ای بود که کارگردان نشون میداد و اینطوری وقتی زن گول میخورد از مرد هم زن و هم مخاطب از شخصیت مرد بهتر رو دست میخوردن. گول زدن مرد برای تماشاگر غیر قابل باور بود. به جای کورش تهامی کاش بازیگر مرد جذابتری این نقشو بازی میکرد.

شخصیت اول زن فیلم بیش از حد ساده لوح و کودن بود که زیاد باور پذیر نبود که زنی به اون سن و سال و در یه بازه کوتاه مدت اینگونه عاشق مردی ناشناس می شود که چندان شناختی از او ندارد. در ضمن در شخصیت پردازی مرد هم نقطه ضعفهای زیادی دیده می شد. نه به اون ابراز احساسات افلاطونی و پاکش نه به اون صد و هشتاد درجه تغییر کردنش که از بیخ و بن یه آدم دیگه میشه. این تغییر و تحول از عاشقی دلخسته به موجودی پلید و سسنگدل هم روال منطقیش به خوبی نشان داده نمیشه و مخاطب قانع نمیشه که چرا این مرد یه هو به یه ادم دیگه تبدیل میشه. کارگردان حداقل باید حقایق بیشتر ی از شخصیت مرد فیلم را به تماشاگرش نشان میداد. در کل فیلم شاخی نبود. به جز چند صحنه پردازی جالبش مثل نشون دادن راه پله ها یا طوفان تهران داستان خاصی نداشت و از کشش و گیرایی جالبی برخوردار نبود.

شخصیت مرد فیلم قبل از پلید شدن به جای اونکه ادم رو مجذوب خودش کنه بیشتر چندش آور بود. آدم نمیتونست عاشق همچین مردی بشه. بعد شخصیت زن فیلم کمی خل وضع و بیش از حد ساده لوح و پخمهه بود که اینهمه حماقتش قابل باور نیست. حداقل با اون سرو لباس و ظاهر بیشتر به یک زن امروزی مدرن پیچیده شباهت داشت اما رفتاراش چیزی در حد یک زن دهاتی بیسواد شهرندیده صد سال پیش بود که کارگردان می بایست اینو حداقل تو ظاهرشو طرز صحبت کردن این زن نشون میداد. واکنشهای بعدی زن بعد از شکستش بیش از حد اغراق شده و تصنعی بود که به دل نمی نشست.

کی وارد پخش خانگی می شه و می شه قانونی خرید از همین سایت

به امید دیدن یک فیلم خوب به سینما رفتم که شاید مرهمی باشد بر آزردگی ام از فیلم هایی که در این مدت دیده ام اما نه، مثل اینکه قرار نیست به این زودی ها فیلمی خوب را در سینما ببینیم ، از همان موسیقی ابتدای فیلم فهمیدم که فیلمی تلخ را خواهم دید، فیلمی که از همان ابتدا قابل پیش بینی است. شروع فیلم و ریتم کند و آزار دهنده ش، قصه ای که شروع نمیشود، وقتی هم شروع میشود در جا میزند. شکل گیری ارتباط عاطفی بین کامران و مینا اصلا باور پذیر نیست، چه بد ارتباط عاطفی بین این دو کاراکتر شکل میگیرد. بعد از اولین شب، روی دیگر کامران را میبینیم و از اینجا به بعد کارگردان سعی میکند شخصیت مینا را برای مخاطب از بُعد روانی کالبد شکافی کند که در مواردی برای بیننده آزار دهنده میشود البته شاید هدف کارگردان هم همین بوده است که بیننده خود را جای مینا قرار دهد و او را درک کند.تلنگر به بیینده مرد، که نامرد نباش و بیننده زن که ساده و از روی ظاهر، دل مبند.... از مواردی که فیلم در انتقال آن موفق بوده ایجاد حس تنفر در بیننده نسبت به کامران، است.. بیننده دوست دارد کامران را خفه کند و شاید اگر حمل سلاح گرم آزاد بود او را به رگبار ببندد.. اما از آقای نعمت الله انتظار داشتیم که هم فرم و هم محتوای بهتری را برای انتقال این مفاهیم انتخاب می کرد.

فیلم بسیار بدی بود و متاسف هستم که وقت عزیزم رو برای دیدن این فیلم در سالن سینما تلف کردم. از دقیقه ی بیست دوست داشتم سالن رو ترک کنم. به هیچ وجه با فیلم و شخصیت ها و ماجرای اون ارتباط برقرار نکردم و دلیل این امر هم به نظر من داستان پردازی و فیلم نامه ی ضعیف و شخصیت پردازی ضعیف تر بود. هیچکدام از این نقش ها شخصیت مورد ادعای کارگردان رو معرفی نمی کردند نه در داستانی که بازی و تعریف می کردند و نه در نوع و شیوه ی بازیگری که ارائه دادند. رفتارها به هیچ وجه منطقی و قابل انتظار و باور نبود . بازی ها بسیار ضعیف بود. به طور مثال نقش آقای کوروش تهامی که در واقع به طور ناگهانی در قسمت های نزدیک به انتهای فیلم مشخص شد انسان خیانتکار و فریبکاریست در طول فیلم هیچ نام و نشانی در بازی ایشون و شخصیتی که براش تعریف شده بود نمود پیدا نمی کرد. در واقع نوع بازی ایشون و رفتارهایی که برای این نقش تعیین شده بود تماما نشان دهنده ی یک انسان شریف و حمایتگر و اهل فرهنگ و هنر بود. به طور مثال صحنه ی تنبک زدن این فرد که صد در صد خلسه ی معنوی او رو به تصویر می کشد و نوع بیان و رفتار مهربانانه و ساده دلانه ی او در سکانس های مختلف فیلم همه و همه تماشاچی رو به این نتیجه می رسوند که صد در صد این نقش نقش مثبتیست. و تمام اطلاعاتی که بعدا به تماشاچی داده شد که نه ایشون آدم خیانتکار و بدیست به ناگهان و بدون قابل قبول و پذیرش بودن از نظر منطقی، مطرح شد.(این همه پدرسوختگی و شیطان صفتی باید در تمام بازی این شخصیت از اول موج می زد. اگر قصد او فریبکاری و سو استفاده بود باید نشانه هایی در رفتار و بازی او وجود می داشت نه اینکه از بعد از به اصطلاح رسیدن به خواسته شیطانی خودش در اواسط ماجرا، با نشانه هایی بسیار اندک و گنگ به گمان کارگردان البته ورق ماجرا برگردد) به هر حال این فیلم نه به لحاظ بصری و نه به لحاظ دراماتیک هیچ نکته ی ارزشمند و قابل استفاده ای برای من تماشاگر بیان نکرد و ضعیف ترین فیلمی بود که در سال های اخیر در سالن سینما دیده بودم.

نمیدونم چرا بعضیها از این فیلم به عنوان عاشقانه ترین فیلم تاریخ سینما نام بردند!!!!!!!! بشدت بازیها تصنعی و تکراری. کوروش تهامی خوب ولی حداقل در همه فیلمهای قبلیش همین کاراکترو بازی کرده. خانم حاتمی هم که دیگه هیچی نگیم بهتره. فیلمنامه در جاهای بسیاری می لنگید و نمیدونست چطوری یک دختر شهرستانیه نسبتا خنگ رو قالب تماشاچی کنه. ریتم فیلم کند و سکانسها تکرار مکررات. دوستی دو نفر بسار سریع و افلاطونی!!! وسوال اخر: واقعا یه شیطان صفت بنام کامران که هدفش فقط ارضای امیالش هست بر چه مبنا و اصلی مینا رو به تور میندازه؟؟؟؟؟؟