آشغال های دوست داشتنی (1391)

«آشغال‌های دوست داشتنی» اثری است، متظاهر، گول زننده و به شدت عقب مانده. پشت ایده متفاوتش پنهان می‌شود و چیزی نشان نمی‌دهد. فیلم هیچ پیش زمینه‌ای برای ورود مخاطب به رویاهای کارکترش ندارد و به شدت تحمیلی است. آشغال‌های دوست داشتنی نه در واقعیت ریشه دارد و نه در حوزه ی عالم رویا. آشغالی است که ظاهرا برای سازنده اش دوست داشتنی هم بوده!

«آشغال‌های دوست داشتنی» یک فیلم ساده‌ست که حتی به ملودرام هم تبدیل نمی‌شود، محسن امیریوسفی در بوجودآوری یک فیلم سیاسی یا اجتماعی دست به دامان شعارهایی شده که مخاطب نمی‌تواند آن ها را بپذیرد. اینکه این فیلم در چند روز پر فروش شده است تنها دو دلیل دارد، توقیف بودن فیلم و اکران شدن آن بعد از چند سال و بازیگرانش، البته که در اواسط فیلم بیشتر مخاطبان از دیدن این فیلم صرف نظر می کنند. آشغال های دوست داشتنی به هیج وجه دوست داشتنی نیست، اینکه چهار بازیگر مطرح در قاب باشند و فقط دیالوگ بگویند به نوعی گول زدن مخاطب است.