به دنیا آمدن (1393)

سلام من فیلم رو در فیلیمو دیدم. راستش اولای فیلم اوکی بود. ولی بعد که خانوم هی طفره می رفت از صحبت مستقیم با شوهرش و فرار می کرد از این خونه به اون خونه دیگه بی مزه شد. به شخصه همچین رفتاری رو در زندگی مشترک نمی پسندم. بعدم که کلا ول کرد رفت یزد و خونه و شوهر و بچه اول رو ول کرد. بی انصافی در حق مردی بود که تو اون زندگی داشت تمام بار منطقی قضیه رو به دوش می کشید. برای یک خانوم 40 ساله رفتن به خونه پدر رو اصصصصلا نمی پسندم. شاید اگر یک دختر جوان تازه عروس بود منطقی تر بود این کار ولی نه بعد 15 سال زندگی مشترک. در نهایت تز پایانی فیلم رو اصلا نپسندیدم. خانم رفتن یزد کار کنن و پسر اول رو هم بردن اونجا نام نویسی کنن. بعد جمله آخر گفتن اگر در قسط خونه مشکلی داشتی بگو منم کمک کنم. واقعا آیا قرار بود طلاق بگیرن یا اینکه برگردن با هم زندگی کنن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ حتی طلاق عاطفی هم نبود اسمش. من در مورد بچه دار شدنم معتقدم که زن هر تصمیمی بگیره مرد باید فقط حامی باشه چون در نهایت تمام سختی ها به دوش مادره. مرد اگر نتونست زن رو به سقط راضی کنه باید حامی باشه نه اینکه مثل اینا هر کدوم تو یه شهر زندگی کنن!!!!!!!!!!!!!!