پارادایس (۱۳۹۴)

   «پارادایس» عنوان فیلمی توقیف شده از علی عطشانی است که پس از چهار سال به تازگی فرصت اکران پیدا کرده است. «پارادایس»، از همان دسته فیلم هاییست که به مثابه «مارمولک» کمال تبریزی، به سراغ کاراکتر روحانی رفته است و با ایجاد موقعیت های خنده دار و کمیک، سعی بر آن دارد تا پیام مذهبی خود را به واسطه ی فضایی کمدی و با لحنی طنز مطرح کند. طبیعتاً چنین فیلم­هایی می­توانند دست کارگردان را تاحدودی بسته نگاه دارند چرا که به تصویر کشیدن مضمون روحانیت و کاراکتر روحانی به عنوان شخصیت محوری در فیلم آن هم فیلمی کمدی، به طبع محدودیت های زیادی را برای فیلمساز و فیلمنامه نویس ایجاد می کند، با این حال، به رغم همه سانسورها و بخش های حذف شده، به زعم من، «پارادایس» همچنان فیلم خوبی است که همه چیزش به اندازه است و می تواند رضایت مخاطب را جلب کند. این "به اندازه بودن"، در وهله اول همان بخش های کمیک کار را مد نظر قرار می دهد. فیلم می توانست مملو از شوخی های بی ربط و زیاد از حد باشد اما این اتفاق نیفتاده است. حجم شوخی ها متناسب با فضای فیلم است و بیش از آن که از شوخی های لوس و مبتذل کلامی بهره گرفته شود تلاش می شود تا شوخی هایی بامفهوم و هدفمند مورد استفاده قرار گیرند. همچنین، می توان «پارادایس» را یک کمدی موقعیت نیز به حساب آورد؛ بسیاری از رخدادها، کنش و واکنش ها و موقعیت های پیش آمده برای کاراکترها درواقع بستر ایجاد شوخی را در کار فراهم می آورند. درواقع، سفر آلمان سه روحانی به دعوت یک دختر جوان آلمانی خود جرقه اصلی اتفاقاتِ بامزه را می زند. فیلمنامه ی «پارادایس» نسبتاً شسته رفته است. درواقع فیلمنامه به صرف شوخی ها و موقعیت بالقوه ی کاراکترها – که خود می توانستند کلیت فیلمنامه را تحت تأثیر ...ادامه مطلب