ديوانه دنياي پساهسته اي
صداي مكس ديوانه در دل تاريكي، از كدامين جهان سخن مي‌گويد؟ كدامين جنبه از فرم و محتواي جادوي سينمايي است كه تازه‌ترين كار جرج ميلر را به اثري جذاب بدل كرده است تا مخاطب با همذات پنداري سينماگونه به تماشاي خشونت جنگ آب بنشيند؟
به جرأت مي‌توان گفت كه سكانس‌هاي اوليه فيلم به گونه‌اي تصوير شده‌اند كه اهميت حادثه پيش رو را بر ديدگان تماشاگر مي‌گشايند. در سكانس اوليه مي‌گويد«اسم من مكسه، دنياي من خون و آتشه»در همين سكانس‌هاي آغازين از زبان افرادي ناشناس ديالوگ‌هايي از گلوي تاريكي بيرون مي‌آيند كه شرح دنياي ديوانه مكس هستند. «به خاطر نفت و گازوييله كه آدم مي‌كشيم احمق. جنگ آبه توي دنيا قحطي مي‌آيد.» مكس پليسي بوده است كه اصلاح و هدف انسان‌دوستانه‌اي در ذهنش مي‌پرورانده است. مكس، اكنون از جنگي هسته‌اي جان سالم به در برده كه توده‌هاي انساني را به كام مرگ فرستاده است. زمان بيان اين جمله كه جهان بر اثر جنگ هسته‌اي تخريب شده، درست زماني است كه درختاني درميان توفان و دود به نمايش در مي‌آيند و در اين نماست كه درختان ارزش برابر با انسان مي‌يابند و بسيار تاثيرگذار در حكم تمثيل جهاني هستند كه در آن مرگ درختانش مرگ انسان‌هاست.
تصوير و كلام در كمترين زمان در هم مي‌آميزند تا يك دنياي ديوانه را توصيف كنند كه بشر با سلاح هسته‌اي آفريده است. در دنياي پساجنگ هسته‌اي، گوشت و استخوان‌ها ضعيف و متلاشي شده‌اند. اينها همان كلام‌هايي بودند كه همراه تصوير تا حدودي توانستند جهان پسا هسته‌اي و جنگ نفت و آب رو توصيف كنند. سكانسي را به ياد بياوريم ...
صداي مكس ديوانه در دل تاريكي، از كدامين جهان سخن مي‌گويد؟ كدامين جنبه از فرم و محتواي جادوي سينمايي است كه تازه‌ترين كار جرج ميلر را به اثري جذاب بدل كرده است تا مخاطب با همذات پنداري سينماگونه به تماشاي خشونت جنگ آب بنشيند؟
به جرأت مي‌توان گفت كه سكانس‌هاي اوليه فيلم به گونه‌اي تصوير شده‌اند كه اهميت حادثه پيش رو را بر ديدگان تماشاگر مي‌گشايند. در سكانس اوليه مي‌گويد«اسم ...