راه حل چیست؟
فیلم طرح اولیه ی خوبی دارد. فیلمساز از زاویه ای متفاوت به مقوله ی مورد نظرش نگاه کرده و سعی می کند علیرغم تمامی محدودیت ها، بدون پا گذاشتن بر خطوط قرمز، به معضلات بلوغ و مشکلات روانشناسانه ی نشئت گرفته از آن در جامعه، نگاهی نیمه طنز –نیمه انتقادی داشته باشد.
می دانیم که «طنز» لحنی مناسب برای تصویرگری بسیاری از معضلات و نقصان های اجتماعی ست و وحید امیرخانی، کارگردان «در مدت معلوم» نیز سعی بر آن دارد تا معضلی ویرانگر و فراگیر در جامعه را در قالب طنز به تصویر کشد. اما مشکل اصلیِ فیلم هم دقیقاً از همینجا شروع می شود؛ این که فیلم نه آن قدر که باید به اسلوب های ژانری اش پایبند مانده و نه می تواند معضل اجتماعی موردنظرش را آن قدر که باید شسته رفته و کارشناسانه مطرح نماید. اتفاقاً آمیزش چنین موضوعی با لحن طنز و در قالب ژانر کمدی می توانست به بهتر دیده شدن آن کمک به سزایی کند اما فیلم، به اصطلاح درنیامده. البته، نکته ای را هم نباید نادیده گرفت؛ این که به دلیل بسیاری از خطوط قرمز و محدودیت ها قاعدتاً فیلمساز نمی تواند به صورت واضح و علنی دست روی بسیاری از مسائل بگذارد و ناچار است برای بهتر درک شدن آنها تنها، به دادن کدهایی به مخاطب بسنده کند. اما این کدگذاری ها هم شما را به مفاهیمی می رسانند که به شدت محافظه کارانه مطرح شده اند و آن قدر که باید هوشمندانه نیستند. معضلِ مورد توجه در فیلم، معضلی ست با لایه های عمیق و پیچیده، چه به لحاظ روانشناسانه و چه به لحاظ جامعه شناسانه که نه تنها با یک فیلم بلکه با صدها فیلم هم نمی توان راه حل قطعی برای چنین معضل هایی ارائه کرد اما به نظر می رسد راه حل مورد اشاره در فیلم (ازدواج موقت) هم راه حل آن چنان اصولی و سازنده ای (آن ...
فیلم طرح اولیه ی خوبی دارد. فیلمساز از زاویه ای متفاوت به مقوله ی مورد نظرش نگاه کرده و سعی می کند علیرغم تمامی محدودیت ها، بدون پا گذاشتن بر خطوط قرمز، به معضلات بلوغ و مشکلات روانشناسانه ی نشئت گرفته از آن در جامعه، نگاهی نیمه طنز –نیمه انتقادی داشته باشد.
می دانیم که «طنز» لحنی مناسب برای تصویرگری بسیاری از معضلات و نقصان های اجتماعی ست و وحید امیرخانی، کارگردان «در مدت ...
