دلم می‌خواد

سلام فیلم خیلی خوبی بود. لذت بردم. فیلم پر از طعنه ها و اشارات خاصی بود. اینکه اکثر افراد در این فیلم حامله بودند شاید اشاره به مشکلات زندگی داشت که با دنیا آمدن بچه ( شادی) این مشکلات حل میشه. در واقع فیلم در مورد شادی و بچه ها بود. سکانس آخر فیلم خوب می گه: مهم بچه ها هستن

بین اینهمه فیلم مزخرف و بی معنی، بخاطر مفهوم قشنگی که داشت، مشکلی که اینهمه سال داره یواش یواش پیش میره و کسی جرات نکرده ازش حرف بزنه، بهش 10 میدم. با ی موزیک و یکم شادی چقدر زندگی ها عوض میشه، چقدر افسردگی ها بهبود پیدا میکنه، چقدر کینه و خشم و انتقام و جرم و جنایت کم میشه، این وسط هیچ اتفاق منفی هم نمی افته، حالا چرا شادی نفی شده؟ چ کسانی سود می برند؟( وقتی با شادی و رقص ذهن نویسنده خلاق شد و تونست فکرکنه و بنویسه خیلی ظریف نشون داد که چه کسانی از شادی بیم دارن )آخرشم به یک آدم شاد انگ دیوانه میزنن و نتیجه میشه اینکه میبینیم تو جامعه پر از آدمای منفی و افسرده و خشن و بیمار شده و آدم های شاد و با فرهنگ(مثل همین نویسنده)در بهترین حالت باید گرفته بشن و برن بازجویی( به نظرم بازجویی کنایه ای از این همه حجم بگیر و ببندها و زندان ها بود )و آسایشگاه... این مهم ترین موضوعی بود که باید دربارش فیلم ساخته میشد چون ریشه 70 درصد مشکلات این مرز و بوم همینه. اسم فیلم چقدر خوبه، "دلم می خواد"، دلم میخواد اینطوری زندگی کنم، دلم میخواد شاد باشم، دلم میخواد تو خیابون برقصم، دلم میخواد خیلی چیزای مسخره رو بذارم زیر پام، دلم می خواد... به جز بازی طبق معمول مصنوعی گلزار، فیلم چنتا صحنه پایانی داشت که تو ذوق میخورد

یکی ازبهترین فیلم های اقای فرمان ارا.