برادرم خسرو (۱۳۹۴)

فیلم "برادرم خسرو" ساخته احسان بیگلری مبنای خود را بر جابجایی تدریجی قطب‌بندی منفی و مثبت در داستان می‌گذارد تا با بازی کردن با پیش‌فرض‌ها و انتظارات مخاطب و تغییر غیرمنتظره جایگاه شخصیت سالم و دیوانه نشان دهد گاهی رفتارهای جدی و منطقی و معقول آدم‌های سالم که می‌خواهند تحت هر شرایطی زندگی را مطابق تعریف ثابت خود پیش ببرند، تبعات ویرانگرتری نسبت به کارهای غیرقابل‌پیش‌بینی و نامعمول آدم‌های مسئله‌دار دارد. در ابتدا با ورود خسرو به خانه برادرش و پیش‌زمینه‌ای که درباره بیماری روانی او داده می‌شود، به نظر می‌رسد با شخصیتی نامتعادل و روان‌پریش روبرو هستیم که رفتارهای هیستریک و کنترل ‌نشده‌ای دارد که اطرافیانش را نگران می‌کند و آن‌ها را وا‌می‌دارد مدام مراقب وی باشند، اما به تدریج که در طول روایت جلو می‌رویم، می‌بینیم اتفاقاً ناصر که فردی عادی و معقول و قابل اعتماد به حساب می‌آید، رفتارهای غیرمنطقی بیشتری از خود نشان می‌دهد و دست به کارهای خطرناک‌تری می‌زند. فیلم می‌کوشد در راستای همان تفکر میشل فوکو پیش برود که اعتقاد دارد در گذشته فقط به کسانی دیوانه اطلاق می‌کردند که مرتکب کارهای خطرناک می‌شدند و تهدیدی برای جامعه به حساب می‌آمدند و به دیگران آسیب می‌رساندند، اما افراد دیگری که رفتار نامتعارفی از خود بروز می‌دادند، می‌توانستند در کنار بقیه مردم زندگی کنند و از جامعه طرد نمی‌شدند ولی در دوران معاصر و مدرن هر رفتاری که با سلوک و آداب عمومی مطابقت نداشته باشد و از اصول و قواعد ثابت و رایج تخطی کند، با ...