ذوب شدن پادشاه (1393)

فیلم بدی نبود.موضوع بسیار قابل احترامی داشت و خیلی خوب رمان های پاورقی ایرانی رو به هجو کشیده بود..اما در وسط داستان به شعار رسید

من کسی هستم که هر روز سینا رحمانی رو میبینم شاید باور نکنید اما بدانید که از خیلی بازیگرای دیگر بهتر است

به نظر من همین کار های عجولانس که ما رو به این فلاکت رسونده شاید سینا رحمانی ناشناخته باشد ولی اگر به فیلم و بازیگران بها دهید انها از خیلی از انهایی که در سینمای ایران هستند بهترند

این فیلم رو من به شخصه کلا دوست ندارم. اما از لحاظ روایی اگر بخوایم بررسی کنیم برای اولین با توی ایران یه فیلم با تم و موضوع پست مدرن ساخته شده و المان هاشم عدم قطعیت و رابطه ی خالق مخلوق بود که نمیشه از حق بگذریم .. اما نقدی که به کار وارده بنظر من اینه که کلا فیلم داره زود میزنه که یه پست مدرن خوب باشه ولی خب چون من یکی از دوستانم به شدت پست مدرن کار میکنه برای من جذابیتی نداشت اما باید قبول کرد که واقعا جاش توی هنر و تجربه بود و واقعا حرکت نویی در صعنت سینمای ایران بود هرچند ضعیف...

دوست عزیز پدرام اشتباه شما و تمام تماشاگران همین بوده اتفاقا که وسط فیلم سالن رو ترک کردین که البته حقم دارین چون واقعا اتفاق خاصی نمیفته و فکر میکنی با یه فیلم دستی ضعیف طرفی ولی اتفاقات نیمه دوم و اواخر فیلم متحیر کننده و فوق العاده جذابه که از زمین تا آسمون فیلم رو تغییر میده و این کار یه هنر و تجربه واقعی میسازه که تو هیچ فیلم ایرانی دیگه حداقل مطمئن باشید ندیدین و حتما بهتون پیشنهاد میکنم بار دیگه به تماشای فیلم برید و اتفاقات آخر فیلم رو با لذت تماشا کنید .

افتضاح... مزخرف.. به نیمه فیلم نرسیده بود از سینما زدم بیرون... همه چی مصنوعی و ... شروع فیلم من و یاد stranger than fiction انداخت اما ... ذوب شدن پادشاه یه ... متاسفم. همین

سر تا سر شعار

استاندارد سینما کجاست ؟ چرا چنین فیلمی تولید می شود و مخاطب کیست؟ چرا وقتم رو تلف کردم و این فیلم رو دیدم ؟ کم مایه و فخر فروشانه ترین ، شعاری ترین و مبتذل ترین تجربه ی تصویری که تا بحال وقتم را صرف دیدنش کردم !