به فیلم رای بده:
ما رو نرقصون آذر!
فیلم ˝من˝ را میتوان نوآری زنانه و امروزی با ساختاری معماگونه و تعلیقوار دانست که جای تبهکار مرد و ˝فم فتال˝ او تغییر کرده است
اصرار بیش از حد برای خلاقیت در عرصه هنر گاهی به آثاری منتج می شود که نه تنها چیزی به هنر اضافه نمی کند، بلکه صرفا سرعت ابتذال جامعه را افزایش می دهد.
این نوع شیوۀ فیلمسازی حداقل برای مخاطب عام سینما بی انصافی محسوب می شود، فیلم من با یک بازیگری مثل لیلا حاتمی که بعد از فیلم سر به مهر این فیلم بدترین بازی او به حساب می آید، مخاطب را به سینما می کشاند که فارغ از قصه و فرم و شخصیت پردازی است
فیلم من اولین تجربه کارگردانی سهیل بیرقی است که سالها دستیارکارگردان و برنامه ریز بوده است و رشته تحصیلی اش مهندسی صنایع است که ربطی به سینما ندارد ولی بیرقی به خوبی از علم مهندسی در نوشتن فیلمنامه اش استفاده کرده است چرا که فیلمنامه باوجود ضعف های عدیده به شدت مهندسی و دقیق نگاشته شده است.
لطف «من» در این است که ایده ناظرش ایده شخصیت است؛ پیش برنده بودن شخصیت در متن و داستان شخصیت را به پیش برنده بودن موقعیت در متن و داستان موقعیت ترجیح می دهد، عملی کردن و عینیت دادن شخصیت جذاب تئوریک را بر عملی کردن و عینیت دادن موقعیت جذاب تئوریک ارجح می داند، به جای اینکه قائل به خیزش شخصیت از دل موقعیت ...
در چنین جامعه ای که راه قانون بسته است چطور آذر یک «ضد قهرمان» است؟ اگرچه او به سادگی شکست می خورد و نام «قهرمان» نیز برایش زیاد است، اما او را می توان فرشته نجات در چنین جامعه ای دانست. کسیکه علیرغم توصیه مراجع اطلاعاتی خود، به دیگران کمک می کند و کار افراد جامعه را راه می اندازد. چیزی که در طول فیلم ...