هیس!دخترها فریاد نمی زنند (۱۳۹۱)

هیس... دختر ها فریاد نمیزنند _ ضد یادداشت "هیس... دختر ها فریاد نمیزنند" فیلمی است مدعی در فرم و  مضمون  بکر سینمائی!  اما فیلم "پوران درخشنده" از نظر فرم سینمایی عقیم است و ابتر.  فیلم فقط پیام دارد و پیام.       هیس... دختر ها فریاد نمیزنند مطلقا سینمائیزه و دراماتیزه نشده است , بلکه در پیام هایش اگزوتیک هایی از جنس  فمنیستی دیده میشود. این نوع اگزوتیک   از جنس  اگزوتیک های   شبه روشنفکران(انتلکتان) وطنی خودمان نیست , بلکه فمنیستی ای کامل است. شاید هم  فرا فمنیستی! سوژه ی فیلم جذاب است و مخاطب را به سینما میکشاند ولی سینما وسیله ای نیست که بتوان هر چیزی را در آن قرار داد . به یاد بیاورید میزانسن نخستین را که همراه با دوربین روی دست بی معنایی گرفته شده است.  چرا استفاده از دوربین روی دست برای همچین میزانسن ساده ای؟  فیلم از نظر شخصیت پردازی بسیار ضعیف است و جز " خانم وکیل " (مریلا زارعی)و "شهاب حسینی" هیچ کس در فیلم تبدیل به شخصیت نمیشود و اصولی رفتار نمیکند چون ما (مخاطب)      چند کنش و واکنش ساده از آن ها بیشتر نمیبینیم. شخصیت پردازی ها هم مطلقا کامل نیست.   فیلم در بیان نمودن مسائل روانشناسی بسیار بد و ضعیف عمل کرده است و ما مشکلات روحی _  روانی شیرین  را درست نمیفهمیم.  به یاد بیاورید زمانی را که "شیرین" داستان "مراد" را برای بازپرس پرونده تعریف میکند. هیچکدام از مسائل روانشناسی این دختر نه در گذشته و حال ,  برایمان مشخص نمیشود.     نه دادگاه برایمان مشخص میشود و نه زندان.  ...