گس (۱۳۹۱)

فیلم با سکانس تحسین برانگیز مرکز نگهداری از کودکان معلول شروع میشد. بسیار سکانس خوبی است. بازی های دقیق ، فیلمنامه عالی ، اما ناگهان با آمدن " سهیلا " به خانه تمام زیبایی فیلم از بین میرود . ریتم کند فیلم از همین جا شروع میشد بازی های عالی از بین میروند. وجود مشکلات میان " سهیلا " و " جلان " از همان لحظه ورود " سهیلا " قابل مشاهده است اما بشدت حوصله سربر . غذا دادن " سهیلا " به بچه گربه از سکانس های خوب فیلم است.  بیان مشکلات جامعه امروزه دغدغه بسیاری از فیلم سازان جوان است اما باید دقت کرد که در به تصویر کشیدن این مشکلات دچار بزرگ نمایی نشویم . شاید بهتر بود فیلم چند داستانی یا اپیزودیک نباشد تا ایم گونه دچار کمبود فیلمنامه نشود. چهار داستان دقیقا مشابه باعث خسته شدن بیننده از فیلم میشود چون دیگر قرار نیست اتقاق قابل توجهی در فیلم رخ بدهد. حالا فکر کنید اگر فیلم به دو داستان " سهیلا و جلال " و  " مهسا و رضا " میپرداخت هم فضای داستان بسیار باز تر میشد و هم از سکانس های خسته کننده و طولانی راحت میشدیم مانند سکانس بازی مافیای دوستان مهسا. مشکل دیگر فیلم انتخاب بازیگران برای بازی در مقابل یکدیگرند. اختلاف سنی زوج ها تاثیر بدی در روایت کردن داستان " گس " دارد البته نمیدانیم که این یک امر از پیش فکر شده است یا از دست کارگردان درفته. اگر از پیش برایش فکر شده باشد باید در دیالوگ ها به آن اشاره ای میکرد. در غیر این صورت از این مشکل نمیتوان به سادگی گذشت. از نقاط قوت فیلم میتوان به دوربین سر دست و رنگ سرد فیلم اشاره کرد. این دو عامل به خوبی بیان گر غم ولی اندوهی است در دل کاراکترها قرار ...