گذشته (۱۳۹۱)

داخلی-روز اول اکران- ردیف سوم از جلو- سینما ملت ...فیلم بی هیچ تبلیغات خلسه آوری شروع می شود و... پلان پیش از آغاز داخل اتومبیل و بازگشت دو شخصیت رو به عقب نوید دیدن یک فیلم خوب را می دهد فیلمی که با عنوان گذشته تیتراژ جذابی را با تم همیشگی_دیزالو آغازین_ فرهادی تقدیمت می کند. داستان با پرداخت خوبی جلو می رود تا درگیر آدم ها و روایتت کند...و همه چیز، از اشیا گرفته تا آب و هوا در خدمت فیلم اند. آشپزخانه ی شلوغ و درهم و خانه ای به سبک آنچه در جدایی نادر از سیمین میبینیم با همان پنجره هایی که ما را از آدم ها جدا می کند و آشفتگی ای که ذهن مخدوش شخصیت هایش را روایت... چیزی جز همان که در جدایی دیدم به یادم نمی اندازد...آشپزخانه ای به مثابه ی من فرانسوی که اصلا حس تازه ای برنمی انگیزد.بارن و سردی حاکم بر آدم ها که مرا یاد فیلم های همیشگی موفق در کن می اندازد که بس از تنهایی و رنج آدم ها در جامعه ی مدرن نالیده اند نخ نما شده اند. احمد گویی فرشته ایست که نازل شده تا همه چیز را به طور کاملا انسانی حل کند،شخصیتی که پیامبر گونه حالم را بهم میزند... تو که این همه ادعای انسان بودن می کنی ، که حتی با کودکی، منطقی به مذاکره می نشینی چرا گذشته ات را ترک کرده ای و چرا برگشته ای که مردابی گندزده را هم بزنی؟ شخصیت زن_مارین_ آنچنان مستاصل و بی هویت است که هرگز نمی تواند برای من شخصیت دوست داشتنی ای در سینما یاد شود.. و شاید این از ضعف من سرچشمه می گیرد که شیفته ی اسطوره ها و زنانی چون زن چریکه ی تارا هستم...زنی که مدام به هر ریسمانی چنگ می زند که تنها نباشد؟انتقام بگیرد از گذشته اش؟ زندگی کند؟ و با تمام این سوال ها انسان بودن را خدشه دار؟ از واقعیت دور نیست که تردید عمدی در رفتار و حالات زن و ضعف ...