شکارچی روباه

«شکار روباه» ساخته بنت میلر،از آن دست فیلم هایی است که امروزه نایاب شده‌اند .فیلم هایی که حرکت خود را از طریق تصاویری که درست با مضمون  داستان هماهنگ اند،ترکیب و به رخ می کشند. به این وسیله ترک ها،شکستگی ها و فشار و تنش هایی که به جان آدم های فیلم و داستان افتاده اند را نشان می دهند. شکار روباه برگرفته از حادثه ای واقعی؛ زندگی مارک شولتز (چانینگ تتوم ) کشتی گیر مسابقات المپیک را نشان می دهد که در شرایطی خاص،زیر نظر مربی و حامی مالی اش( استیو کارل ) قرار می گیرد.فیلم به بررسی ارتباط او و مربی و او و برادرش( مارک روفالو ) می پردازد.به نظر می رسد فیلمساز در به تصویر کشیدن این روابط،تحلیلی واقع گرایانه داشته‌است و چندان آن را به تخلیل نیالوده . اصلا نمی توان قاطعانه گفت در هر فیلمی که بر اساس داستان واقعی ساخته می شود،وفاداری مو به مو و صد در صد است و همواره برای رسیدن به ساختاری درست از حادثه مورد اقتباس،نیاز به تغییرات وجود دارد تا هماهنگی و یکدستی فرمی ایجاد شود. چانینگ تتوم،نشان داده که تنها هنرش،مرد زیبای سال شدن نیست.او در نقش مارک،با بازی بسیار کنترل شده،آن عدم اعتماد به نفس شخصیت را به خوبی درآورده .نوع رفتارهایی که انجام می دهد،نگاه غالبا رو به پایین اش،دست‌هایی که زیاد ازشان کار نمی کشد به جز صحنه های تمرین کشتی،قدم های با طمانینه ای که بر می دارد…همه حکایت از آدمی است که تمام بار غم زندگی و تزلزلی که نسبت مستقیمی به مقوله مسابقه در ورزش دارد،اینکه یک ورزشکار همواره در بالاترین حد توانایی و اعتماد به نفس هم،نمی تواند اطمینان داشته باشد که پیروز میدان رقیب خواهد بود،را یکجا نشان‌مان می دهد.حتی اگر جان دوپونت ،از ثروتمندان انگلیس هم به سراغش بیاید باز هم بازنده میدان زندگی ...