جهان با من برقص / هنرهای هفتگانه را در این فیلم ببینید
فیلم جهان با من برقص در عین سادگی و غامض نبودن جزو معدود فیلمهای اخیر سینمای ایران است که به دل مخاطب خاص و عام می نشیند . داستان فیلم مانند شعری است که هر مخاطبی به فراخور حال خود با آن همراه می شود و از آن لذت می برد . همچون زندگی ، غم و شادی در فیلم آنچنان ممزوجند که مردد می شوید کجا بخنیدید و کجا محزون شوید .
روزهای آخر زندگی نقش اصلی فیلم با نام جهان با حضور ناخواسته دوستانش برای شرکت در آخرین سالگرد تولدش مانند یک عمر تجربه زندگی کردن به تصویر کشیده می شود .
با نزدیک شدن به پایان عمر جهان ، دلبستگی ها و نگرانی های زندگی آنچنان در روزهای واپسین به سخره گرفته می شوند که گویی اصلا معنا و مفهوم و اهمیتی نداشته اند . همسرانی که یا درگیر لذتهای زودگذر و زرق و برق دنیای امروزند یا به عقد نزدیک ترین دوست همسرشان درآمده اند یا طلاق گرفته اند و ... هیچکدام تکیه گاه امنی برای روزهای آخر عمر قهرمانان داستان نیستند .
یگانه دختر جهان ، در عین ناباوری پدر متفکرش ، دل در گرو عشقی بسته که با هیچیک از ایده آلهای پدر همخوانی ندارد اما گویی دیگر نه رمقی باقی است و نه گریزی برای اندک تلاشی تا شاید آینده فرزند ، پس از مرگ او به گونه ای دیگر رقم زده شود .
هیچ کدام از دل بستگی های زندگی دیگر برای او تعلق خاطری ندارند تا جایی که تحمل گذران همین مدت کوتاه باقی مانده از عمر را هم ندارد و قصد پایان دادن به آن را می کند .
اما تقدیر پیروز ماجراست و او به زندگی ادامه می دهد و گویی مشاهده دوباره و هرچند کوتاه و گذرای زندگی دوستان و اطرافیان ، چه آنانکه ساده انگارانه غرق در شور و رنگ زندگی اند و دیگرانی که در غم و حسرت و حسد یا امیدند ، ...
جهان با من برقص / هنرهای هفتگانه را در این فیلم ببینید
فیلم جهان با من برقص در عین سادگی و غامض نبودن جزو معدود فیلمهای اخیر سینمای ایران است که به دل مخاطب خاص و عام می نشیند . داستان فیلم مانند شعری است که هر مخاطبی به فراخور حال خود با آن همراه می شود و از آن لذت می برد . همچون زندگی ، غم و شادی در فیلم آنچنان ممزوجند که مردد می شوید کجا بخنیدید و کجا محزون شوید .
روزهای آخر زندگی نقش ...
"ما با مرگ می رقصیم!"
«جهان با من برقص» نخستین فیلم بلند سینمایی سروش صحت است که پیش تر تجربه ی ساخت چند سریال موفق را در تلویزیون داشته است.
فیلم او اثری حرفهای، لطیف و در عین حال متفکرانه است با شخصیتهایی که به خوبی میشناسیمشان. «جهان با من برقص» فیلمیست که با لحنی طنز به یکی از تلخترین حقیقتهای زندگیِ بشر یعنی مرگ میپردازد. صحت، که خود فیلمنامهی فیلمش را نوشته است، به درستی از نشانهها و اسلوبهای ژانری در جهت دستیابی به واقعهای مهلک استفاده میکند؛ واقعهای که آدمهای قصه با شوخیها، نمکپرانیها و بعضاً دعواها و بگومگوهایشان آن را بهشدت باورپذیر و تلطیفشده میکنند. سروش صحت ضمن آنکه میکوشد فضای کار خود را کاملاً رئالیستی از آب درآورد وجوه سوررئالی را نیز در بطن کارش ...
«جهان با من برقص» نخستین فیلم بلند سینمایی سروش صحت است که پیش تر تجربه ی ساخت چند سریال موفق را در تلویزیون داشته است.
فیلم او اثری حرفهای، لطیف و در عین حال متفکرانه است با شخصیتهایی که به خوبی میشناسیمشان. «جهان با من برقص» فیلمیست که با لحنی طنز به یکی از تلخترین حقیقتهای زندگیِ بشر یعنی مرگ میپردازد. صحت، که خود فیلمنامهی فیلمش را نوشته است، به درستی از نشانهها و اسلوبهای ...
تلخی بی پایان با یک پایان تلخ
جهان با من برقص نخستین اثر سینمایی سروش صحت جاه طلبانه و غیر منتظره است . این فیلم حاصل تجربیات سینمایی کارگردانانی چون : تئو آنجلوپلوس ، داریوش مهرجویی ، آندره زوگینتسف ، عباس کیارستمی و ... است و میزان سن ، شخصیت اصلی (جهان) ، وتا حدود زیادی قصه ارادت فیلم ساز به مرگ اندیشی کیارستمی را نمایان می کند .
*گاو های دوست داشتنی
شخصیت های قصه اساسا نمود ایرانی – امروزی به خود گرفته اند و چنین ابژه ای را در آثار تلوزیونی سروش صحت نیز تجربه کرده ایم اما تفاوت سینمایی سناریو ، در محدودیت زمان و کاهش جزئیات ناخودآگاه دیده می شود . در این جا صحت که با ایمان صفایی قصه را طراحی کرده سعی دارد با یاری جستن از درون مایه فلسفی آثار آنجلو پلوس که همواره مرد میان ...
جهان با من برقص نخستین اثر سینمایی سروش صحت جاه طلبانه و غیر منتظره است . این فیلم حاصل تجربیات سینمایی کارگردانانی چون : تئو آنجلوپلوس ، داریوش مهرجویی ، آندره زوگینتسف ، عباس کیارستمی و ... است و میزان سن ، شخصیت اصلی (جهان) ، وتا حدود زیادی قصه ارادت فیلم ساز به مرگ اندیشی کیارستمی را نمایان می کند .
*گاو های دوست داشتنی
شخصیت های قصه اساسا نمود ایرانی – امروزی به خود گرفته ...
فیلم قشنگی بود ارزش دوبار دیدن داره.. گریه و خنده رو میشه باهاش تجربه کرد
فقط اون آهنگ خوندن های وسط فیلم رو دوس نداشتم نمیدونم چه سبکی هست ولی اصلا به نظرم درست نیست اینجور چیزا به فیلمای ایرانی اضافه بشه
اصلا فیلم قشنگی نیست اصلا حال نکردم
اون همه سروصدا و رنگ و لعابی که تبلیغات این فیلم داشت توقع من رو خیلی بیشتر از بالابرده بود ولی فیلمی صامت بدون فراز و فرود و بی معنی و تا حدودی هم خیالی
یسری بازیگر که انگار دور هم جمع شدن بی برنامه یسری دیالوگ بهم میگن که مثلا فیلمی تولید بشه
خداشکر پولمون رو برای اینجور فیلمها سال هاست دور نمیریزم و فقط نگرانم که حتی دیدن این فیلمها بصورت رایگان ارزش وقت تلف کردن هم ندارد
فیلمی خوش ساخت و با بازیهای دلنشین و ماندگار و فضای دلچسب و اشنا ، عالییی بعد دوماه که از دیدن فیلم گذشته مدام توی ذهنم فیلم رو یاد میکنم ولذت میبرم انگار خودمم اونجا بودم
یه فیلم سر تا پا بی سر و ته سراپا بدآموزی از خودکشی دختر و بعد پدر و نجات هر دو بدون هیچ آسیبی ..به لجن کشیدن شخصیت مونث بعنوان برده جنسی در برابر پول و عاشق شدن دختری با اون شرایط از یه پسر علاف بیکار و به لجن کشیدن مفهوم دوست بعنوان یک خیانتکار و تعدادی عقده ایی و بی تربیت ...خلاصه هیچ اول و آخری این فیلم نداشت و خیلی مسخره تموم شد و شخصیتهای داستان اصلا باهم جوریت نداشتند ...
دوست عزیز سروش واقعیت های ایران امروز رو در کنار موضوع اصلی بیان و نقد کرده که ما نمیخوایم بپذیریمش تنها مشکلی که بود نبود یک مرد عشق رابطه «...» و هول زن بود که به وفور توی ایران یافت میشه وگرنه همه چیزش درست بود
شب بخیر
این فیلم یه سری واقعیتها رو نشون داد، نه مثل این سریال های خیالی که شخصیت های افسانه ای دارن.
نه عاشق شدن دختره چیز عجیبی بود،. نه شوگر ددی داشتن.
شما اصل داستان و منظور فیلم رو ول کردین چسبیدین به این مسائل حاشیه ای و بی مورد.
بعد مدت ها یک اثر انسانی و به شدت خوب و جذاب دیدم که یک کارگردان با سواد و کاربلد پشتش ایستاده، ما بازیگرانی رو میبینم که جدا از حرفه ای بودنشان، شیمی خوبی کنار هم دارن و به رئالیستی ترین شکل ممکن در چارچوب ساختار متفاوت داستان قرار گرفته اند.ما نماد ها و نشانه های خوبی و میبینیم مثل گاوی که تنها همدم جهان است و یا اتوبوسی که مدام در حرکت است و نمی ایستد درست مثل جریان زندگی.
فارغ از موضوع کهنه ی “احترام به سلایق مختلف” باید اعتراف کنیم که کارگردانان عصر جدید کمر همت بستن که مفهوم “توهین به شعور مخاطب” رو تو جامعه نهادینه کنن، و این مختص سینما و تئاتر نیست، هنر ایران مثل باقی امور جامعه در حال پسرفته!
و این یا بدلیل شرایط سانسور شدید هستش و یا رسیدن به مفهوم “ همینه که هست”!
و این فیلم شاخصه ی بارزی از این وضعیت فیلم سازی عصر جدیده
سالها دلم میخواست سناریویی بنویسم ،مبنی به تصویر کشیدن تضاد های انسانها،و تفهیم معنای زندگی ،و اینکه هیچ چیز بد نیست و هیچ چیز خوب نیست و همه چیز همان واقعیتی است که هست .و این فیلم ایول داشت به اقای صحت که دانش تنهایی را دارد و میداند و همین شد که نتیجه اش از چاه تنهایی در امده و ناب است و چقدر زیبا ارتعاشات درون ادمها را با موسیقی هایی که انتخاب کرده مطرح میکند و ارتعاشات رفتاری را باز گو میکند...میشود خیلی نوشت از طنز عریان فیلم و دیالوگ ها وبازی های بسیار خوب عزیزان.......
فيلم خوبي بود اي بدك نبود يه خرده يه جاهاييش شبيه فيلم درباره الي بود منتها اين كمدي بود نقش هانيه توسلي با پژمان جمشيدي رو خيلي دوس داشتم هر دو طنز و بامزه بودن😌
بعد مدتها یک فیلم با موضوع انسانی، روی پرده سینما دیدم. فیلم به تک تک شخصیتهاش توجه داره. قابهای بیاد ماندنی داره و غم و شادی اون به اندازه اس. خیلی زود با فیلم احساس نزدیکی میکنید و دوست داشتنش کار ساده ای هست که دلیلش به نظرم صداقت فیلم با مخاطبش هست.
فیلم با تموم شدنش تازه در شما شروع میشه و چه چیزی بهتر از این؟
لوکیشن فیلم، موسیقی، بازی یکدست بازیگران و فراز و نشیب های طنز و جدی برام بسیار لذت لخش بود و لعد از سالها همه اون چیزی که میتونستم رو یکجا از یک فیلم دیدم.
در کل با وجود نواقص بسیار کم یه فیلم فوق العاده بود و شدیدا توصیه میکنم ببینید.
فیلم رو با تردید رفتم ولی بعد از پایان، حس خوبی داشتم. کنار داستان شخصیتها، از سمبلهای جالبی استفاده شده بود مثل مینی بوس قرمز، موسیقی که انگار جهان لونو می دید، طنز درون داستان هم خوب بود.