چهارشنبه 19 اردیبهشت (1393)

۱- روایت اپیزودیک فیلم، به شکلی که از برشی تقویمی به چند روز قبلش گذر می‌کند و دوباره به برش نخست برمی گردد، پیرنگی پرلعاب را به اثر افزوده است، بی‌آنکه منطق انتخاب و پردازشش منطبق بر کارایی مشخصی در حوزه روایت و شخصیت و موقعیت باشد. اگر پیرنگ به‌‌ همان وضعیت خطی داستان شکل می‌گرفت، یعنی از داستان ستاره ...

«چهارشنبه نوزده اردیبهشت» فیلمی کم¬ ادعا، جمع و جور و شریف است.فیلم نه پرستاره است و نه پرهزینه، اما در همین اِشِل کوچک خود قدرتمند ظاهر می شود و بر مخاطب تأثیر می گذارد.

چهارشنبه 19 اردیبهشت را می توان یک فیلم اجتماعی ژورنالیستی دانست، همانگونه که یک خبرنگار به دنبال واقعیت زندگی افراد عادی جامعه هم پای آنها نظاره گر و شنونده داستان هایشان می شود، بی آنکه قصد جلب ترحم و مظلوم نشان دادن آنها را داشته باشد، این فیلم نیز هم پای شخصبت هایش می شود تا تصویر آنها را همانگونه ...

«چهارشنبه؛ 19 اردی‌بهشت» اثبات می‌کند که گنجاندن لحظات احساسی متعدد با توسل به انواع و اقسام ترفندهای ناشیانه در فیلم‌نامه و همچنین تلاش فیلم‌ساز در جهت به رخ کشیدن دردهای تلخ اجتماعی، لزوما به خلق یک فیلم واقع‌گرای اجتماعی منجر نمی‌‌شود حتی اگر این حجم از تنش و فلاکتِ باسمه‌ای مورد پسند جشنواره‌های ...

"چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت" فیلم تلخی بود و نشانه خوبی برای اینکه هر فیلم تلخی سیاهنمایانه نیست.

دغدغه جلیلوند در این فیلم درخور تقدیر است اما آنچه که او برای حل این دغدغه پیشنهاد می‌کند نه عدالت که جود و بخشش است؛ چیزی که امام علی(ع) آن را نمی‌پسندد و معتقد است که جود امور را از جایگاه خود خارج می‌کند.

از نخستین نمایش فیلم های جشنواره امسال تاکنون هیچ فیلمی به اندازه«چهارشنبه 19 اردیبهشت» پر خاطب نبوده و نتوانسته رضایت مخاطب را کسب نماید.

فیلم با چهره های مردم عبوس و غمناک آغاز می شود که اساسا چهره های نیازمندی نیستند و بیشتر به آدم های معتاد و کارتن خواب شبیه هستند، در این میان لیلا( نیکی کریمی) هم یکی از این نیازمندان است، که از قضا به طور اتفاقی عشق قدیمی جلال از آب در می آید؟

آنچه در این یادداشت بدان پرداخته ایم،نگاهی فرامتنی و جامعه شناختی به شخصیت ها و سیر روایت فیلم چهارشنبه 19 اردیبهشت است...