پرویز (1391)

اگر تحصیلات هنری و سینمایی دارید این فیلم رو ببینید وگرنه این فیلم بدرد تماشاگر عام نمیخورد من هم چون از این قاعده مستثنی نبودم خوشم نیومد از دیدن این فیلم

5 از 10

عالی حیف لوون فوت کرد

کسی اطلاع داره اینجور فیلمای هنر و تجربه ای که با استقبال خوبم مواجه شدند، کی وارد شبکه نمایش خانگی میشن یا اصلا نمیشن؟

امروز دیدم. آنچنان که تعریف شده نیست. بیشتر داستان و موضوع خوبی داره و در سراسر فیلم هنر و تجربه کارگردان و عوامل رو میشه دید. یعنی آزمون و خطا. به هر حال بازی نقش اول عالی بود

وقتی فیلم تمام شد به صندلی میخکوب شده بودم . سکوتی که در تیتراژ پایانی بود ، تماشاگر را بیشتر در پرویز غرق میکرد . باید رانده و آزرده خاطر شده باشی تا شهد فیلم را حس کنی . به شما تبریک می گویم آقای برزگر

خیلی خشک و خشن بود این فیلم. فقط میتونم همینو بگم.

در جواب خانم نهال:سایت سینما تیکت سانس و سینماهاش رو زده سینمای خانه هنرمندان هر روز سانس داره کوروش هم بعضی هفته ها یه سانس میذاره

كجا ميشه اين فيلمو ديد؟

یک فیلم جسور و خاص که ضمن باج ندادن به مخاطب اورا تا پایان پای فیلم نگه میدارد. یک شخصیت پردازی فوق العاده و کم یاب در سینمای ایران. یک قهرمان عجیب که در مرز میان دوست داشتن یا نداشتنش به فکر فرو می رویم. یک لوون هفتوان معرکه و مجید برزگری که نشان داد فیلم اولش یک اتفاق نبوده.

هیچی نداشت این فیلم. فقط میخاس یه ساعت و نیم بشه فیلمش. من چرا باید چهار پنج بار اب خوردن این یارو رو ببینم ؟ میشه بگید هدفش چی بود جز کشدار کردن فیلم؟

فقط میتونم بگم وای وای وای لوون عاشقتم منتظر فیلم دراکولات هستم دراکولای سینمای ایران...

یک کلام . . . عالی بود . . .

خیلی فیلم بدی بود. وسطاش میخواستم چرت بزنم.

فیلم پرویز...خوب این فیلم فیلم خیلی خوبیه "به نظر من"جدای از اینکه در فیلم روند درونی وبیرونی پرویز عالی نشون داده شده صداگذاری هم نقش خیلی خوبی در درک فیلم داشته.صدای نفی نفی زدنهای وحشتناک پرویز در فیلم که بسیار اذیت کننده دلچسبه.اما پایان فیلم...یک پایان فوق العاده با میزانسن هایی که در اوج سادگی دلهره اور هست درست مثل صحنه ای که پرویز کالیکه رو میدزده و وسط پل رها میکنه...فیلم بهتر از این نمیتونست تموم شه با اون سکوت ضربه زنندش

سلام آخرین اکران فیلم دیدم برخوردم با فیلم میانه است نه مخالف نه موافق. فیلم در شروغ با نور پردازی و طراحی صحنه و کم دیالوگ بودن به درستی حس روز مرگی و پوچ بودن زندگی پرویز درک میکنه اما این قصه تا زمانی قابل درک که پرویز شخصیت پنهانش رو با گوشت های سمی رو میکنه. از اینجا به بعد دیگه نماها به نماهای پرت تبدیل میشوند و فیلم خام و عمیق باقی میمونه. فیلم بسیار جای کار داشت و به میتونست به جای نماهای پرت از تعلیق بیشتر در داستان استفاده کنه. فیلم شاهکار نیست اما قابل تامل. فیلم کارگردانی باسواد داره که به مخاطب احترام میسازه. فیلم بسیار ساده است گاهی سادگی خوب و گاهی ضربه منفی. کلام آخر:ای کاش شجاعت اینو داشته باشیم که بتونیم منصفانه نقد کنیم فیلم عقیم تمام شد هرجند که با نشان دادن کامل پایان مخالفم ولی فیلم بد تموم شد.

آقای برزگر به شدت منتظریم. دمت گرم بابت پرویز و فصل باران های موسمی و ممیرو و پرییدن از ارتفاع کم

بالاخره موفق شدم ببینمش... تعداد سینماهایی که اکران داشتن خیلی کم بودن متاسفانه. عااااالی بود. فقط کاش آخر فیلم اندازه ی چند جمله بیشتر ادامه داشت. از بازی لوون هفتوان بسیار لذت بردم پیشنهاد میکنم حتما ببینین

عالی بود . باعث افتخاره که هنوز همچین کارگردان هایی در ایران کار میکنند. این بازیگر نقش پرویز چقدر خوب بود !!! انگار داره زندگیش رو بازی میکنه.

من هنوز این فیلمو ندیدم ایا میتونه فیلم خوبی باشه؟

این فیلم عالیه.به همه پیشنهاد میدم دوباره ببینن.یکی از دوستان حرف خوبی زد همه ما یه پرویز در وجودمون هست و کلام آخر همه فیلم های هنر و تجربه عالیه.کاش در ایران فقط سینمای هنر و تجربه داشتیم.در ضمن بترین فیلم که دیدم در تمام عمرم.

محشره به دوستان توصیه می کنم حتما این فیلم رو ببینند پشیمون نمیشند من دوبار دیدم اگه بتونم بازم می بینم

امشب این فیلم رو به اتفاق دوستانم دیدم و لذت بردم.هم از داستان فیلم و هم از بازی بازیگر نقش پرویز. فیلمی که نه بازیگران بزک کرده داشت و نه موضوع زرد و با موضوعی بکر و نگاهی تیزبینانه تونست همه رو تا آخر فیلم راضی نگه داره.بازگذاشتنه آخره فیلم هم آزاردهنده نبود.ما 4 نفر بودیم و هرکدوم سکانس آخره خودمون رو فرض کردیم. دیدن این فیلم رو توصیه میکنم به اونایی که دنبال یه فیلم خاص هستند.

به نظرم یک تصور اشتباه در بین مخاطبین سینما وجود داره که بازیگری که مشهور نیست و اسم و رسم نداره لزوما نابازیکر هست... من واقعا تعجب میکنم بازی استثنایی نقش اول فیلم لوان هفتوان که پر از سابقه بازیگری هست و تنها مشهور نیست نادیده گرفته بشه و نا بازیگر خونده بشه! فیلم هایی مثل پرویز برای من صد برابر فیلم هایی که پر از ستاره اسمی هستند و ذره ای تاثیر برانگیزی برای مخاطب ندارند رو ترجیح میدم.

درون همه ی ما یک پرویز وجود دارد

كلام كوتاه كنم اين فيلم يك بي نظير محض بود. تجربه ايي خارج از تصور سينماي ايران.بايد تاسف خورد بحال جشنواره فيلم فجر كه بهترين كارگرداني رو به اين اثر نداد. فارغ از نابازيگر هاي اين فيلم اثري يه كه سينماي دنيا كمتر بخودش ديده. پيشنهاد: اگه واسه خوش گذروني و دور همي با دوستان قصد رفتن به سينما دارين از ديدن فيلم گربه و ماهي صرفه نظر كنيد. داستان فيلم كند پيش ميره اما از ديدنش لذت مي برين .

با نظرت موافقم مژده جان

با تماشای این فیلم متوجه خواهید شد که جامعه امروزی ما چگونه با کج رفتاری های خود، بره ای بی آزار را به گرگی درنده تبدیل می کند.

بالاخره امشب اين فيلمو ديدم معمولا فيلمهايى كه ميبينيم مشكلات يك قشر خاص مثل زنان يا جوانان رو به تصوير ميكشند ولى ساختن فيلمى با اين موضوع دور از ذهن(مرد پنجاه ساله اى بيكار كه حتى از نظر ظاهرى هم با چيزى كه روى پرده سينماعادت به ديدنش داريم خيلى فرق داره و اتفاقى كه باعث تغيير و تحول اون به اين شكل ميشه) خيلى برام جالب بود. حتى پايان باز اين فيلم هم به نظرم هوشمندانه بود. در كل واقعا از شكل گرفتن سينماى هنر و تجربه خيلى خوشحالم چون واقعا باعث ميشه وقت برگشت از سينما به ادم اين حس دست نده كه به شعورش توهين شده.

سکانس آخر فیلم سانسور شده؟؟؟

پرویز را جدی بگیریم (نقدی گلایه مندانه بر منتقدین پرویز) پرویز فیلمیست که لیاقت آنرا دارد تا عمیقتر از آن چه تا کنون منتقدین دیده اند به آن پرداخت ، و به سادگی می توان فهمید این همان چیزیست که سازندگان آن میخواهند!؟ برای سازندگان فیلم تا حدی محتوا مهم است که تعمدا قالب را قربانی کرده اند، آنها برای ساخت این فیلم سراغ سادگی بیش از حد و متد فاقد زرق و برق معمول در فیلم سازی رفته اند ، ولی متاسفانه با اینکه فیلم، به طور مشخص برای مخاطب خاص تهیه شده ، حتی در بین تماشگر حرفه ای و نقاد ، یا توجهات به نوع ساختار و قالب فیلم محدود است و یا در ارتباط با محتوا، نگاهی کاملا ساده انگارانه و فاقد تعمق صورت گرفته که سطح فیلم را در حد یک فیلم اجتماعی واقع گرایانه با سیر روایی قایم به فرد ، مبتنی بر شخصیت پردازی روانشناسانه محدود نگاه داشته، ولی این تنها ثروت و دارایی پرویز نیست. پرویز علاوه بر روایت جزئیات حاکم بر زندگی سگی شخصیت اصلی فیلم. پر از سمبل هاست . نشانه هایی که با کمی تعمق و پرهیز از تساهل ، می تواند آدرسی دقیق برای رساندن مخاطب خاص (نه به معنای طبقه فکری ) به نوعی راه حل نجات دهنده باشد. راهکاری از سر مسئولیت پذیری از جانب تیم نویسنده ، برای کسانی که در اخذ تصمیمات کلان یک جامعه نقش دارند، به صورت فرا جغرافیایی و فرا تاریخی. پرویز علاوه بر نگاه نقد پردازانه ، در واقع راه حلیست مسالمت آمیز و هشداری که با زبان نشانه ها سعی دارد بگوید مذاکره دیر هنگام ، هزینه هایی گزاف دارد که وسعت آتش آن ، گاه گوشه قنداق نوزادی بی گناه خوابیده در کالسکه را نیز خواهد گرفت.

آقا یعنی برم؟توصیه میکنید؟

انتقام به سبک پرویز

باید در درجه اول، تماشای فیلمی با قصه‌ای جدید و غیرقابل پیش‌ بینی را یکی از جذابیت‌ های دومین ساخته سینمایی مجید برزگر بدانیم. «پرویز» بن‌مایه‌ای استثنایی و غافلگیر کننده دارد که البته تنها ویژگی‌اش نیست، ولی به عنوان یک اثر سینمایی که برای جلب توجه و برقراری ارتباط با توده بزرگی از تماشاگران – و نه فقط گروهی از خواص – ساخته شده، امتیاز مهم و لازمی است.

فیلم عالی بود... اما من از سایت به روزتون بیشتر تشکر می کنم. واقعا بی طرف هستید و تمام نظرات را می گذارید. خدا قوت

فيلم بسيار عالى بود و بايد از همه عوامل تقدير ويژه كرد. فيلمى است كه همه صحنه هايش قابل تحليل است. در ديدنش شك نكنيد.

سینمای مجید برزگر در"پرویز"،سینمای محترمی است.او تمام پرنسیب ها و استانداردهای فنی و(تاحدودی) روایی سینمای متعالی هنرمندانه ی اروپا را رعایت کرده است.حین تماشای فیلم تاثیرات دلنشین سینمای برادران داردن،ازون،هانکه و.... در لابلای صحنه هایش حس کردم. {{مسلم است که حق انتخاب این شیوه پرداخت به داستان و شخصیت ها توسط برزگر محفوظ باقی می ماند. }} اما این فیلم در هر جای جهان نیز می تواست اتفاق بیافتد.فیلم "پرویز" فاقد یک تشخص ایرانی به نظر می اید. به قول دکترکاووسی مرحوم "سینمای اصیل یک ملت تجسم مشخصات روحی و محیط و جو اجتماعی است که او را احاطه می کند"... با جهانی شدن مدرنیته ابزاری ،زندگی های طبقه متوسط شهری در تمام دنیا تقریبا مشابه شده و بسیاری قصد بازنمایی این تشابه ها را ذیل زندگی مدرن دارند، درچنین شرایطی است که بیرون کشیدن تفاوت های موجود از زیر لایه ی تشابه رویی، کارستان است.

کارگردانی فیلم را به دور از متن باید یک اثر هنری دید. فیلم به طرز ملموسی وامدار فرم بوده و هر لحظه سعی کرده تا معنای جامعه امروزی را در قالب همین فرم روایت کند. کارگردان داعیه اقبال عموم ندارد زیرا می‌داند گاهی نگاه کردن در آینه چندان خوشایند نیست. نوع چیدمان صحنه و حرکت دوربین به عمد همچون پرویز کند و سنگین بوده و هر لحظه سقط زمان را به رخ می‌کشد. انتخاب بازیگران هوشمندانه و بر اساس آشنایی‌زدایی صورت گرفته و ما را به این نظر می‌رساند که این نقش بر تن هیچ کس جز لوون هفتوان اندازه نیست. بازی لوون مقیاسی دقیق از ضربان درونی یک نقش بوده که به نحوی ساحرانه نمود بیرونی پیدا می‌کند. حضور وی در سینمای ایران آن هم با چنین قدرتی ما را به تولید و ارائه شخصیت‌های تازه امیدوار می‌کند. محمود بهروزیان از آن دست بازیگرانی است که حضورش به فیلم جان می‌دهد. بهروزیان کاملاً با قاب دوربین آشناست و حرکاتی که ارائه می‌دهد خالی از اغراق و بر پایه بیان درست بدن است. از نقاط قوت این دو بازیگر می‌توان به شعور در سکوت و ارتباط نقش در همین سکوت اشاره کرد. تعلیقی که علاوه بر خود فیلم بر جان بازی آن‌ها نیز تافته شده است. عاملی که در انتخاب بازیگران دیگر کمتر جدی گرفته شده است. پرویز داستان شاهی ست که کودکی را نگذرانده و مستقیماً به بلوغ تبعید می‌شود. به جامعه‌ای که هر روز سیفون تراژدی‌های روزانه کشیده و برای هضمش آشغال‌ها را رأس ساعت نه سر کوچه می‌گذارد. .......... آقای صفری اگر سایت درنگ با انشار نقد با ذکر منبع مشکلی ندارد از طریق ایمیل اطلاع دهید تا در سایت در قسمت نقد منتشر شود.

"پرویز" جز آثار تاثیر گذار چند سال اخیر سینمای ایران است که چه از منظر فیلمنامه نویسی و منطق روایی و چه از منظر شخصیت پردازی و البته ریشه های استعاری و روانشناختی میتواند محل بحث های جدی و مفیدی باشد."پرویز" به آیینه ای از رفتارهای هر روزه ما میماند که در مقیاسی دراماتیزه شده و شاید با اندکی اغراق خاص سینما، خود ما را به خودمان نشان میدهد. ....................... نقدتان هم اگر سایت تبیان مشکلی نداشته باشد با ذکر منبع در سایت منتشر خواهد شد فقط از طریق ایمیل سایت به ما اطلاع دهید

بی اغراق یکی از شاهکارهای سینمای ایران رو شاهد بودیم!

ع کوبنده، پایان کوبنده. این اتفاقی بود که روی پرده سینما دیدم. قبل از تیتراژ طغیان پرویز رو دیدیم که با فضای شروع فیلم در تضاده، و در پایان آرامشی رو می بینیم که با طغیان سکانس یکی مونده به آخر همخوانی نداره. حالا وقتش رسیده که پرویز روایت کنه و همه باید سکوت کنند. وقتشه که پرویز روی سقف این خونه با چاقو بنویسه: و پرویز هم اینجا بود . . . خوشحالم که یکی از شاهکار های سینمای ایران رو دیدم. دیدن این فیلم رو به هیچ قیمتی از دست ندید.

... ...................... سلام سینما، آقای کاوه قادری با توجه به حساسیت های غیر معقولانه سایت ذکر شده متاسفانه امکان انتشار کامنتتان در سایت نمی باشد . عذرخواهی ما را بپذیرید

در جواب امید آقا باید بگم حرفتون کاملا درسته و منم مثل شما فکر میکنم اما باید این احتمال رو هم بدیم که شاید ممیزی و اصلاحات باعث اینگونه پایان شده در غیر اینصورت حق با شماست!!

پرويز با اين ويژگي‌ها نقطه درخشاني در کارنامه مجيد برزگر است که نشان داده موتيف‌ها و دغدغه هاي مشخص اجتماعي و بيشتر ناظر بر طبقه متوسط جامعه دارد که حاصل کارهاي او نشانگر يک نگاه واقع بينانه در لايه اي از اجتماع است . اما نکته ديگري که «پرويز» را به تجربه اي به ياد ماندني تبديل مي کند، بازي بسيار هوشمندانه و سرشار از ظرافت لوون هفتوان است که انتخابي دقيق براي نقش مورد نظر محسوب مي شود که با تسلط بر ابعاد شخصيت پرويز به خوبي توانسته هر دو روي آن را به اجرا درآورد. چهره اي که مي توانست با کوچکترين عدولي از فضاي مورد نظر داستان از مخاطب دور شود، اما کنش هاي بدني و همچنين نگاههاي عميق و مکث هاي زيرکانه اين بازيگر توانسته نقش پرويز را قوام و دوامي اثربخش و به يادماندني ببخشد.

پرویز تا سکانس آخر فیلم خوبیه و قابل احترام حد و اندازه رو در بیان خودش رعایت کرده و با توجه به موضوع ساکنش هرگز به تکرار نمی افته فیلم به خوبی تونسته تماشاگر رو با پرویز همراه کنه و سیر تحول شخصیت پرویز بسیار حساب شده شکل میگیره اما سکانس پایانی و عقیم ماندن داستان همه چیز رو خراب کرده در حالی که تماشاگر منتطر فریادهای معترضانه پرویز هست اما به یکباره تیتراژ پایانی جای آن فریاد ها را میگیرد سکانس آخر همه چیز را خراب کرده و چاره ای ندارم که بگویم امان از این کارگردان هایی که فک میکنن برای هر فیلمی میشه پایان باز گذاشت

انقدر نظرات متناقض هستش كه تصميم گرفتن با كامنت دوستان به نظرم كار اشتباهي هستش. به نظرم سليقه هاي آدم ها رو ميشه اينجا فهميد.

پرویز” فیلم خوبی است و حداقل نکته مثبتش این است که نمونه اش در سینمای ایران نیست. فیلم همانند خود پرویز که اضافه وزن دارد به کندی حرکت میکند. در ابتدا پرویز را موجودی بی آزار با شخصیتی درون گرا میبینیم که فقط پدرش را دارد و نفس نفس زدنش. اما وقتی متوجه می شود که پدرش قصد ازدواج و بیرون انداختن او را دارد و میبیند هم پدرش و هم دیگر اطرافیانش به او به چشم یک موجود بی مصرف نگاه میکنند که بود و نبودش یکی است ناگهان از لاک درونی خود خارج می شود و به نوعی انتقامش را از اطرافیانش (جامعه) میگیرد اما به شیوه خودش. انتقامی به سبک “پرویز”

فيلممش يجورايي ادما ياد فيلماي استنلي كوبريك ميندازه

فیلمش شاهکاره.بافیلم های دیگه خیلی تفاوت داره ویه سروگردن بالاترازاوناس.تعجب آوره که توبرنامه هفت ازش حرفی نمی زنن!