ماجرای نیمروز 2: رد خون (1397)

گویا ناامیدی‌هایمان از مهدویان همچنان ادامه دارد، سایه سنگین لاتاری آنقدر تاثیرگذار بوده که حالا کارگردان فیلم تحسین برانگیز ایستاده در غبار، فیلم قبلی‌اش یعنی لاتاری را با روتوشی دهه ۶۰ و به سیاق مستندهایش دوباره می‌سازد.ماجرای

دوربین قلب کارگردان است، سینما هنری بصری است و شاید بتوان گفت که دوربین خود سینماست، مهدویان کارگردان درجه یکی است، دوربینش،لرزش‌هایش انتخاب زاویه و همه‌چیزش پرمعناست، او با دوربینش حرف‌هایی می‌زند که تحلیلش چه ازلحاظ سیاسی و انسانی می‌تواند ساعت‌ها حرف داشته باش.

حوادث رد خون در سال ۶۷ ،روزهای پایانی جنگ تحمیلی رقم می خورد.زمانی که مسعود رجوی در اردوگاه اشرف، یکی از مخوف ترین کلونی های تاریخ بشر را، شکل داده است.

ماجرای نیمروز 2: رد خون یک سقوط است. سقوط به چاه بی هنری......

اساسا آدم‌های فیلم در حد تیپ باقی می‌مانند و هرگز شخصیت نمی‌شوند. چون شخصیت از تضاد می‌آید. تضاد به معنای مسئله‌داشتن و در کشمکش‌بودن با خود، اطرافیان، ایدئولوژی و جامعه است. آدم‌های «رد خون» همه از پیش تصمیمشان را گرفته‌اند و راهشان را انتخاب کرده‌اند؛ بنابراین فاقد هرگونه تضادی هستند.

«رد خون» با مولفه های آشنای تریلرهای سیاسی ساخته شده  است و در آن شاهد صحنه های اکشن، کشتار و تعقیب و گریز متعددی هستیم. ساختار فیلم بر طبق الگوی قهرمان- ضدقهرمانی هالیوودی بنا شده که از مشخصه های ژانری چنین فیلم هایی ا ست. بااین‌حال، تمرکز خود را در انحصار قهرمانانِ جمعی خود نمی گذارد و به همان اندازه ...

موفقیت اسعدی در اجرای درست خلاصه می شود سلیقه او در این سه فیلم نشان داده که معنای سینما را در حد استانداردش می شناسد و می داند قرار است فیلم را برای پرده سینما بسازد